Konu: Ölümden Korkuyor musunuz?

Bu soruyu aklımıza sorduğumuzda "ecel birdir, değişmez" gibi mantıki bir yanıt alıyoruz. Fakat asıl anketin konusu; bu soruyu akla değil, nefsimize sorduğumuzda ne yanıt aldığımızdır? Evet, nefsimize sorduğumuzda, ölümden korktuğumuza dair bir yanıt alıyor muyuz?

Hay?r desem kim inan?r

Ölümden korkusunu nefsimize sorduğumuzda ne yan?t al?yoruz?

Evet...

Kazanmak,yada kaybetmek bu ölüm ile ilan edilecek,endişe ve korku hali yaşamamaya imkan vam??

Bir anket sitesinde rastlad?m bu soruya (tabi soru nefse sorulmuyordu)

üyelerin yorumlar? baya düşündürdü beni, sizlerle de bir k?sm?n? paylaşmak istedim.

bu soruya aynen şu şekilde yorumlar var:

"ölmekten korkum yok. keske hemen ölsem... "

"böyle bir korkum ve verilemeyecek hesab?m yok."

"Ard?mda bir eser b?rakamadan bu dünyadan gitmek en büyük korkum."

"oğlumun babas?z kalacağ?n? düşünmek beni çok üzüyor.Birde hayatta gerçek bir dost bulamaman?n boşluğu var içimde."

"Ölüme çok yaklaşt?ğ?m bir anda arkamda b?rakacaklar?m yapamad?klar?m daha alamad?ğ?m araba akl?ma geldikçe hiç ağlamad?ğ?m kadar ağlad?m."

"her insan?n baş?na gelecektir o yüzden korkmak saçmal?kt?r."

evet kardeşler, yorumlar?n?z neler?

Gerçekten de iman?n erkanlar?na kökten bir tahribat yap?lm?ş ve bu insanlara yans?m?ş...Yani bu yorumlar tüylerimi ürpertti ...Gece insan bu haleti daha net yaş?yor.Merak ediyorum,kabir baş?ndayken bu yorumlar? aynen diyebilecekler mi...

Bazen düşünürdüm,insanlar boşluktan saçmal?yorlar.Bilseler demezlerdi.Ama baz? insanlar ilimden gelen vir cehaletle hareket ediyor bu daha da ac?.Ölümden bir müslüman ,inanan korkmaz Ancak amellerinden korkar.?nsanda Allah korkusu yoksa,korkacag?,kaybedeceği ne olabilir hele ki yok olaacag?na inanan(!),hesap endişesi olmayan...?şte dünya hayat? onlar?n herşeyi oldugu için-bu mant?ga göre-ya tamamen elini eteğini çekip saçma sapan yaş?yor ya da elinden geldiğince dünya nimetlerinden yararlanmak için herşeyini feda ediyor...

Ölüm her akl?ma geldiğimde günahlar?m akl?ma geliyor...Sonra bunlarla nas?l haşrolucağ?m.. Hatta mezarl?k ziyaretinde daha kötü oluyor.. Kabir azab? akl?ma geliyor.. Cenab-? Hak günahlar?m?z? affetsin..

SeRDeNGeCTi Nickli Üyeden Alıntı

Bir anket sitesinde rastlad?m bu soruya (tabi soru nefse sorulmuyordu)

üyelerin yorumlar? baya düşündürdü beni, sizlerle de bir k?sm?n? paylaşmak istedim.

bu soruya aynen şu şekilde yorumlar var:

"ölmekten korkum yok. keske hemen ölsem... "

"böyle bir korkum ve verilemeyecek hesab?m yok."

"Ard?mda bir eser b?rakamadan bu dünyadan gitmek en büyük korkum."

"oğlumun babas?z kalacağ?n? düşünmek beni çok üzüyor.Birde hayatta gerçek bir dost bulamaman?n boşluğu var içimde."

"Ölüme çok yaklaşt?ğ?m bir anda arkamda b?rakacaklar?m yapamad?klar?m daha alamad?ğ?m araba akl?ma geldikçe hiç ağlamad?ğ?m kadar ağlad?m."

"her insan?n baş?na gelecektir o yüzden korkmak saçmal?kt?r."

evet kardeşler, yorumlar?n?z neler?

burada bir noktaya dikkat çekmek istiyorum... yukar?daki ifadeler gençliğin verdiği sarhoşluktan gelen akibeti düşünmemekten gelen bir hissitat?n neticesi olabilir..

oysa burada kardeşlerin ölümden korkmalar? ise:


''Evet her insan?n, her zaman düşündüğü en ehemmiyetli endişesi, mezaristana giren kendi dostlar? ve akrabalar? gibi o i'damhaneye girmek keyfiyetidir.''

(Şualar'dan)

yani ölümden sonraki hayatta ki ebediyen kalacaklar? bir keyfiyetin endişesindendir..

yoksa elbette:

''Risale-i Nurun mahiyetini dikkat ve tefekkürle okuyarak anlay?p tahkikî bir imana sahib olan halis Nur Talebeleri; ölümden, hapisten; zindandan ve hiçbir beşerî eza ve cefadan korkmazlar.''

(Tarihçe-i Hayat'tan)

Bazen ölesim geliyor sonra düşünüyorum Azraile canımı teslim ederken kendimi hayal ediyorum çok ürperiyor korkuyorum.Sonra tabi kabir sonra da ya cennet ya cehennem.



Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim!
Benim sû-i ihtiyarımla ömrüm ve gençliğim zayi olup gitti. Ve o ömür ve gençliğin meyvelerinden elimde kalan, elem verici günahlar, zillet verici elemler, dalâlet verici vesveseler kalmıştır. Ve bu ağır yük ve hastalıklı kalb ve hacâletli yüzümle kabre yakınlaşıyorum. Bilmüşahede, göre göre, gayet süratle, sağa ve sola inhiraf etmeyerek, ihtiyarsız bir tarzda, vefat eden ahbap ve akran ve akaribim gibi, kabir kapısına yanaşıyorum.
O kabir, bu dâr-i fâniden firâk-ı ebedî ile ebedü’l-âbâd yolunda kurulmuş, açılmış evvelki menzil ve birinci kapıdır. Ve bu bağlandığım ve meftun olduğum şu dâr-ı dünya da, katî bir yakîn ile anladım ki, hâliktir gider ve fânidir ölür. Ve bilmüşahede, içindeki mevcudat dahi, birbiri arkasından kafile kafile göçüp gider, kaybolur. Hususan benim gibi nefs-i emmâreyi taşıyanlara şu dünya çok gaddardır, mekkârdır. Bir lezzet verse, bin elem takar, çektirir. Bir üzüm yedirse, yüz tokat vurur.
Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim!
sırrıyla ben şimdiden görüyorum ki, yakın bir zamanda, ben kefenimi giydim, tabutuma bindim, dostlarımla veda eyledim. Kabrime teveccüh edip giderken, Senin dergâh-ı rahmetinde, cenazemin lisan-ı haliyle, ruhumun lisan-ı kàliyle bağırarak derim: "El-aman, el-aman! Ya Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın hacâletinden kurtar!"
İşte kabrimin başına ulaştım, boynuma kefenimi takıp kabrimin başında uzanan cismimin üzerine durdum. Başımı dergâh-ı rahmetine kaldırıp bütün kuvvetimle feryad edip nidâ ediyorum: "El-aman, el-aman! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın ağır yüklerinden halâs eyle!"
İşte, kabrime girdim, kefenime sarıldım. Teşyîciler beni bırakıp gittiler. Senin af ve rahmetini intizar ediyorum. Ve bilmüşahede gördüm ki, Senden başka melce ve menceyok. Günahların çirkin yüzünden ve mâsiyetin vahşî şeklinden ve o mekânın darlığından, bütün kuvvetimle nidâ edip diyorum:
"El-aman, el-aman! Ya Rahmân! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Yâ Deyyân! Beni çirkin günahlarımın arkadaşlıklarından kurtar! Yerimi genişlettir! İlâhî, Senin rahmetin melceimdir ve Rahmeten li’l-Âlemîn olan Habibin, Senin rahmetine yetişmek için vesilemdir. Senden şekvâ değil, belki nefsimi ve halimi Sana şekvâ ediyorum.


"Her gelecek şey yakındır." İbn-i Mâce, Mukaddime:7.

.
sonra bunu okuyuyorum..............

SeRDeNGeCTi Nickli Üyeden Alıntı

Bir anket sitesinde rastladım bu soruya (tabi soru nefse sorulmuyordu)

üyelerin yorumları baya düşündürdü beni, sizlerle de bir kısmını paylaşmak istedim.

bu soruya aynen şu şekilde yorumlar var:

"ölmekten korkum yok. keske hemen ölsem... "

"böyle bir korkum ve verilemeyecek hesabım yok."

"Ardımda bir eser bırakamadan bu dünyadan gitmek en büyük korkum."

"oğlumun babasız kalacağını düşünmek beni çok üzüyor.Birde hayatta gerçek bir dost bulamamanın boşluğu var içimde."

"Ölüme çok yaklaştığım bir anda arkamda bırakacaklarım yapamadıklarım daha alamadığım araba aklıma geldikçe hiç ağlamadığım kadar ağladım."

"her insanın başına gelecektir o yüzden korkmak saçmalıktır."

evet kardeşler, yorumlarınız neler?

Cahil cesur olur mantığınca verilmiş cüretkar cevaplar.
Biz de korkuyoruz fakat Üstad'ın ödü patlıyor.