Ey hapis musîbetine düşen bîçareler! Mâdem dünyanız ağlıyor ve hayatınız acılaştı. Çalışınız; âhiretiniz dahi ağlamasın ve hayat-ı bâkiyeniz gülsün, tatlılaşsın; hapisten istifade ediniz. Nasıl, bâzan ağır şerâit altında düşman karşısında bir saat nöbet, bir sene ibâdet hükmüne geçebilir; öyle de sizin, bu ağır şerâit altında, herbir saat ibâdet zahmeti, çok saatler olup, o zahmetleri rahmete çevirir.
İçimizden gerek Nurlu dava adına veya haksız olarak hapis musibetine düşmeyenler olabilir bu nedenlerle M .yusufiyeye düşenlere Bediüzzaman hazretleri bir çok teselliler vermiş burdan bizim alacağımız dersler ne olabilir bizim hapsimiz dünya olabilirmi ? belki işyerinde yaşadığımız gerek toplum arasında yaşadığımız acılardan bize bu vecize nedeniyle teselliler bulunabilirmi)