Konu: Neden ' Şükür '

Lezzet-i Ruhaniye mertebesi ise :

"Lezzetli bir nimeti insan yese, eğer şükretse, o yediği nimet, o şükür vasıtasıyla bir nur olur, uhrevî bir meyve-i Cennet olur. Verdiği lezzetle, Cenâb-ı Hakkın iltifat-ı rahmetinin eseri olduğunu düşünmekle, büyük ve daimî bir lezzet ve zevk veriyor.

lem'alar "

Eğer şükretse kaydına dikkat ...
iltifat-i ilahi öyle bir şarabdır ki içen adeta kendinden geçer.
İltifat-i ilahi lezzet-i ruhaniyeye medardır.

Şöyle bir toparlarsak ;

sebeb-i şükür olan herne ise onu

• Nimet ' bilmekle iman-ı billah ve marifetullah

• Nimetten in' ama geçmek sebeb-i muhabbettir.

• İn' amdan iltifat-ı rahmete geçmek lezzet-i ruhaniye...

Allah razı olsun, özü itibariyle çok yararlı olan bi kısım, hatırlatmış oldunuz.
İhtiyaca binaen okuduk inşallah...

Allah razı olsun

Birinci Fıkra: Madem eşya var ve san'atlıdır. Elbette bir ustaları var. Yirmiikinci Söz'de gayet kat'î isbat edildiği gibi: Eğer herşey birinin olmazsa, o vakit herbir şey, bütün eşya kadar müşkil ve ağır olur. Eğer herşey birinin olsa, o zaman bütün eşya, bir şey kadar âsân ve kolay olur. Madem zemin ve âsumanı birisi yapmış, yaratmış. Elbette o pek hikmetli ve çok san'atkâr zât, zemin ve âsumanın meyveleri ve neticeleri ve gayeleri olan zîhayatları başkalara bırakıp işi bozmayacak. Başka ellere teslim edip bütün hikmetli işlerini abes etmeyecek, hiçe indirmeyecek, şükür ve ibadetlerini başkasına vermeyecektir.
(Sözler - 473)

Evet, o Mün'im-i Hakikî, bizden o kıymettar nimetlere, mallara bedel istediği fiat ise, üç şeydir: Biri zikir, biri şükür, biri fikirdir
(sözler)

Başta "Bismillâh" zikirdir. Ahirde "Elhamdülillâh" şükürdür. Ortada, bu kıymettar hârika-i san'at olan nimetler Ehad, Samed'in mu'cize-i kudreti ve hediye-i rahmeti olduğunu düşünmek ve derk etmek fikirdir

futureng Nickli Üyeden Alıntı

En makbul şükür namazdır. belki buna binaendir.

Evet, herbir namazın vakti, mühim bir inkılâb başı olduğu gibi, azîm bir tasarruf-u İlâhînin aynası ve o tasarruf içinde ihsanât-ı külliye-i İlâhiyenin birer ma'kesi olduğundan, Kadîr-i Zülcelâle o vakitlerde daha ziyâde tesbih ve tâzim ve hadsiz nimetlerinin iki vakit ortasında toplanmış yekûnuna karşı şükür ve hamd demek olan namaza emredilmiştir. Şu ince ve derin mânâyı bir parça fehmetmek için "Beş Nükte"yi nefsimle beraber dinlemek lâzım.
(sözler)

sırr-ı gurbet Nickli Üyeden Alıntı

Evet, herbir namazın vakti, mühim bir inkılâb başı olduğu gibi, azîm bir tasarruf-u İlâhînin aynası ve o tasarruf içinde ihsanât-ı külliye-i İlâhiyenin birer ma'kesi olduğundan, Kadîr-i Zülcelâle o vakitlerde daha ziyâde tesbih ve tâzim ve hadsiz nimetlerinin iki vakit ortasında toplanmış yekûnuna karşı şükür ve hamd demek olan namaza emredilmiştir. Şu ince ve derin mânâyı bir parça fehmetmek için "Beş Nükte"yi nefsimle beraber dinlemek lâzım.
(sözler)

Namazın mânâsı, Cenâb-ı Hakkı tesbih ve tâzim ve şükürdür. Yani, celâline karşı, kavlen ve fiilen "SübhanAllah" -3- deyip takdîs etmek; hem, kemâline karşı lâfzen ve amelen "Allahu Ekber" -4- deyip tâzim etmek; hem, cemâline karşı kalben ve lisânen ve bedenen "Elhamdulillah" -5- deyip, şükretmektir.

Nimetin kimden geldiğini idrak ettiğimiz zaman o nimet olur yani padişahtan yani allah bu nimeti bana gönderdi nazarı nimeti nimet yapar yoksa nimet kendi zatında kıymetli değil vahdani bir nazarla kıymet kazanır. Bir şeyi rabbinden ötürü değerlendirmen yani bunu bana münim-i hakiki gönderdi demenle ve öyle bir iman şuuruyla o şey nimet olur yoksa nimet olmaz. Münim-i hakiki: Nimet vermek ancak kendisine aid olan ve ondan başka kimse nimet veremeyendir.
Nimeti nimet olarak idrak ettiğimiz yerde şükür anlaşılır.
in'amı in'am olarak idrak ettiğimiz yerde sena anlaşılır.
Mün'im'i mün'im olarak idrak ettiğimiz yerde hamd anlaşılır.

şükür çünkü manevi iksir gibi ne zaman hayatıma girse kimyam değişiyor hayatımdaki en kıymetli yitiğim ama hep peşinden koştuğum,
şükür benim manevi hayatımın zembereği

Şu kâinatın Hâlık-ı Hakîmi, kâinatı bir ağaç hükmünde halk edip, en mükemmel meyvesini zîşuur, ve zîşuurun içinde en câmi meyvesini insan yapmıştır. Ve insanın en ehemmiyetli, belki insanın netice-i hilkati ve gaye-i fıtratı ve semere-i hayatı olan şükür ve ibadeti, o Hâkim-i Mutlak ve Âmir-i Müstakil, kendini sevdirmek ve tanıttırmak için kâinatı halk eden o Vâhid-i Ehad, bütün kâinatın meyvesi olan insanı ve insanın en yüksek meyvesi olan şükür ve ibadetini başka ellere verir mi? Bütün bütün hikmetine zıt olarak, netice-i hilkati ve semere-i kâinatı abes eder mi? Hâşâ ve kellâ, hem hikmetini ve rububiyetini inkâr ettirecek bir tarzda, mahlûkatın ibadetlerini başkalara vermeye rıza gösterir mi? Hiç müsaade eder mi? Ve hem hadsiz bir derecede kendini sevdirmeyi ve tanıttırmayı ef'âliyle gösterdiği halde, en mükemmel mahlûkatının şükür ve minnettarlıklarını, tahabbüb ve ubudiyetlerini başka esbaba vermekle kendini unutturup, kâinattaki makasıd-ı âliyesini inkâr ettirir mi?.tabiat risalesinden.