Konu: Risale-i Nur'un İhlas Lem'aları İntişara Başladığı Münasebetiyle

ve bihi nesteinu

Aziz, sıddık, hâlis, muhlis kardeşlerim ve hizmet-i Kur'aniyede ciddî, hakikî arkadaşlarım!


Bu yakında hem Isparta'da, hem bu havalide Risale-i Nur'un İhlas Lem'aları intişara başladığı münasebetiyle ve bir-iki küçük hâdise cihetiyle şiddetli bir ihtar kalbe geldi.

Riyaya dair üç nokta yazılacak:


Birincisi:
Farz
ve vâciblerde
ve şeair-i İslâmiyede
ve Sünnet-i Seniyenin ittibaında
ve haramların terkinde riya giremez. İzharı riya olamaz. Meğer gayet za'f-ı imanla beraber, fıtraten riyakâr ola. Belki şeair-i İslâmiyeye temas eden ibadetlerin izharları, ihfasından çok derece daha sevablı olduğunu, Hüccet-ül İslâm İmam-ı Gazalî (R.A.) gibi zâtlar beyan ediyorlar. Sair nevafilin ihfası çok sevablı olduğu halde;
şeaire temas eden,
hususan böyle bid'alar zamanında
ittiba-ı Sünnetin şerafetini gösteren ve
böyle büyük kebair içinde haramların
terkindeki takvayı izhar etmek,
değil riya belki ihfasından pek çok derece daha sevablı ve hâlistir.


İkinci Nokta:
Riyaya insanları sevkeden esbabın

Birincisi: Za'f-ı imandır. Allah'ı düşünmeyen, esbaba perestiş eder, halklara hodfüruşlukla riyakârane vaziyet alır.
Risale-i Nur şakirdleri,
Risale-i Nur'dan aldıkları kuvvetli iman-ı tahkikî dersiyle; esbaba ve nâsa ubudiyet noktasında bir kıymet, bir ehemmiyet vermiyor ki, ubudiyetlerinde onlara gösterişle riya etsinler.


İkinci Sebeb: Hırs u tama', za'f u fakr noktasında teveccüh-ü nâsı celbine medar riyakârane vaziyet almaya sevkediyor.
Risale-i Nur'un şakirdleri,
iktisad ve
kanaat ve
tevekkül ve
kısmetine rıza gibi,
Risale-i Nur'un dersinden aldıkları
izzet-i imaniye, inşâallah onları riyadan ve dünya menfaatleri için hodfüruşluktan men'eder.


Üçüncü Sebeb: Hırs-ı şöhret, hubb-u câh, makam sahibi olmak, emsaline tefevvuk etmek gibi hisler ve insanlara iyi görünmek, tasannu'kârane haddinden fazla kendine ehemmiyet verdirmek
ve tekellüfkârane lâyık olmadığı yüksek makamlarda görünmek tarzını takınmak ile riya eder.
Risale-i Nur şakirdleri
ene'yi nahnü'ye tebdil ettikleri,
yani enaniyeti bırakıp,
Risale-i Nur dairesinin
şahs-ı manevîsinin hesabına çalışması,
ben yerine biz demeleri ve ehl-i tarîkatın "fena fi-ş şeyh" ve "fena fi-r resul" ve nefs-i emmareyi öldürmek gibi riyadan kurtaran vasıtaların bu zamanda birisi de
"fena fi-l ihvan"
yani şahsiyetini kardeşlerinin
şahs-ı manevîsi içinde eritip
öyle davrandığı için,
inşâallah ehl-i hakikatın riyadan kurtulmaları gibi, bu sır ile onlar da kurtulurlar.


Üçüncü Nokta:
Vazife-i diniye itibariyle,
nâsa hüsn-ü kabul ettirmek,
o makamın iktiza ettiği
yüksek tavırlar ve
vaziyetler,
hodfüruşluk ve riya sayılmaz ve sayılmamalı. Meğer o adam, o vazifeyi kendi enaniyetine tâbi' edip istimal ede.

Evet bir imam imamet
vazifesinde tesbihatları izhar eder,
isma' eder; hiç bir cihetle riya olamaz.
Fakat vazife haricinde, o tesbihatları aşikâre halklara işittirmeye riya girebildiği için, gizlisi daha sevablıdır.


Risale-i Nur'un hakikî şakirdleri,
neşriyat-ı diniyelerinde ve
ittiba-ı sünnetteki ibadetlerinde ve
içtinab-ı kebairdeki takvalarında,
Kur'an hesabına vazifedar sayılırlar.
İnşâallah riya olmaz. Meğer ki, Risale-i Nur'a başka bir maksad-ı dünyeviye için girmiş ola.

Daha yazılacaktı, fakat bir tevakkuf hali kesti.

(Kastamonu Lahikası - 185)

Risale-i Nur talebeleri her zaman ve her yerde her daim vazife başındadırlar vazifededirler derstedirler inşaallah.

Allah razı olsun.

Bismillah..

Bu sadedde bir hadiseyi arzedeceğim,

Bir gün vapurda Konak'tan Karşıyaka'ya geçerken tam karşımda yakasında dehşetli bir şahsın rozetini taşıyan bir kişi oturuyor elinde Ulema-ı Su dan bir kişinin kitabını keyifle okuyordu. Nazarımı vapurdaki diğer insanlara çevirdiğimde onlarıı da gaflet içinde gördüğüm vakit hemen çantamdaki orta boy çevşeni çıkarıp okumaya başladım yalnız bu hareketi hesaplayarak ve düşünerek yapmamıştım. Sonra ;" Neden insanlara dindarlığını gösteriyorsun, Bu riyadır!" şeklinde kalbime bir vesvese geldi. İçimden okumak geldiği için Vesveseye kulak asmayarak sesimi birazda artırarak okumaya devam ettim. Yalnız bu kafama takılmıştı. Yaptığım Riyamıydı?

Feliilahilhamd! daha sonra elime geçen Ahlak ile alakalı bir kitapta şöyle okudum ki:" Gafil insanların içinde onları uyandırmak maksadıyla yüksek sesle Zikir riya değildir. Bilakis Ahlak-ı hamidedendir!" Allahu A'lem

Maasselam.

Bilal-i Sivasi Nickli Üyeden Alıntı

Bismillah..

Bu sadedde bir hadiseyi arzedeceğim,

Bir gün vapurda Konak'tan Karşıyaka'ya geçerken tam karşımda yakasında dehşetli bir şahsın rozetini taşıyan bir kişi oturuyor elinde Ulema-ı Su dan bir kişinin kitabını keyifle okuyordu. Nazarımı vapurdaki diğer insanlara çevirdiğimde onlarıı da gaflet içinde gördüğüm vakit hemen çantamdaki orta boy çevşeni çıkarıp okumaya başladım yalnız bu hareketi hesaplayarak ve düşünerek yapmamıştım. Sonra ;" Neden insanlara dindarlığını gösteriyorsun, Bu riyadır!" şeklinde kalbime bir vesvese geldi. İçimden okumak geldiği için Vesveseye kulak asmayarak sesimi birazda artırarak okumaya devam ettim. Yalnız bu kafama takılmıştı. Yaptığım Riyamıydı?

Feliilahilhamd! daha sonra elime geçen Ahlak ile alakalı bir kitapta şöyle okudum ki:" Gafil insanların içinde onları uyandırmak maksadıyla yüksek sesle Zikir riya değildir. Bilakis Ahlak-ı hamidedendir!" Allahu A'lem

Maasselam.

insan bu gibi yerlerde öyle şeylere daha çok ihtiyaç duyuyo şahsen ben öyleyim manevi bi kuvvet oluyo galba o kişilerin yanında kendimi yanlız hissetmiyorum

Aziz kardeşlerim,
Bu gece evrad ile meşgul olurken nöbetçiler ve başkalar işitiyorlardı. Kalbime geldi ki: "Acaba bu izhar, sevabını noksan etmiyor mu?" diye telâş ettim. Hüccetü'l-İslâm İmam-ı Gazâli'nin meşhur bir sözü hatıra geldi.
O demiş: "Bazan izhar, çok defa ihfâdan daha ziyade efdal olur.

"Yani âşikâre yapmakta başkalar,
ya istifade
veya taklit etmek
veya gafletten uyanmak
veya dalâlette ve sefahette muannid ise,
karşısında şeâir-i İslâmiye nev'inde izhar etmek,
izzet-i diniyeyi göstermek gibi çok cihetle,
hususan bu zamanda
ve ihlâs dersini tam alanlarda değil riya,
belki gizliden tasannu karışmamak şartıyla çok ziyade sevaplı olabilir"
diye bir teselli buldum. 13. Şua

ve bihi nesteinu

Bilal-i sivasi Muhterem kardeşim
Allah sizden bizden ve tüm kardeşlerimizden ebeden razı olup razı olacağı işleri yapmayı bizlere nasib etsin amin.

Sizin anlattığınız o okumanız ,nurları yeni tanıdığımız günlerde yaşadığımız bir hatıramızı anımsattı, bizde sizin yazdıklarınıza arkadaş olsun diye yazalım.

Risale-i nurları yeni tanıdığımız günlerde mümkün olan her yerde her vakit okuyoruz ve okumak istiyoruz, büyük bir şehirdeyiz, bindik bir otobüse ,günlerden tatil günü, otobüs binilecek gibi değil inilip kaçılacak gibi, heryer dar, kapı yanında kalakaldık ellerde o gazeteler ve sesli okuyup gülüşmeler.

Bizde yanımızda olan risaleyi çıkarıp açtık, farisi fıkralar bölümü açıldımı, arabi hat ve arabi hattın tesiride bir başka, başladık okumaya ,sesler kesildi ,az sonra etraf genişlemiş ,az sonra yolcular azalmış bir kaç durak derken az yolcu kalmış.. meger abiler arkadan bakıp gülüyormuş. tabi onlarda cevşen ve risale okuyorlarmış arada bir olanlara bakıyorlarmış.

herkes kendi sevdiği ile irtibatta iken, beslendiği kaynakla iştigalde iken zevk alırya, ferahlanırya ,genişlerya, o misal, o dar alanı ,Risalet-i Nurla irtibat ve Risale-i nurla iştigal etmemiz bize koskoca meydan etmiş.

abilerden biri olanları anlattı başadık gülmeye en yaşlı abi dedi; işte İHLAS budur. o an sadece kendi kanaati diye anlamıştık, sonradan Efendimizden öğrendikki hulusi efendi ks. demiş, ''İhlas içinde gayr olmayandır'' sonra Risale-i nur da okuduk ve nurlarda gördükki İmam gazali r.a ve üstad r.a bunu böyle bilin ve yapın diye hem ders vermiş hemde emretmiş.

Bir şey emredildiği için yapıldımı ihlas olur.
Risale-i nurları mümkün mertebe okumamızda bizlere verilen emirlendendir .
zira bizler herbir dersi ve tavsiyeyi kendimize emir bilip mümkün mertebe ve gücümüz yetikçe zorlanmadan yapabildiklerimizi yapmak isteriz,istemekte, ihlasın muhabbetle olanıdır diyebiliriz.
inşaallah bu yazıda sizin yazınıza arkadaş olur.

ihlas risalesinin arkasına sığınanlara;
Bazıları devlete ait kurumları ele geçirmek şeklinde çalışıyor
Halbuki Risale-i Nurda böyle bir metot yok.
Üstadımız zaten burasını; devleti, hükümeti, milleti İslam sayıyor ve
müfsitleri oralara girmiş yabancı unsurlar olarak görüyor.
Ve onların temizlemesi ile her şeyin düzeleceğini söylüyor. Yeter ki
gafiller uyansın ve yanındaki can düşmanını tanısın.
Zaten şimdi o tarz gelişmeler oluyor.

Bu bakımdan, böylelerin çevresinde bulunan samimi kardeşlerimizi ikaz
edelim.
Neticede 28 Şubat gibi veya daha dehşetli oyunları ehl-i imanın başına
sarmasınlar.
Aczimendileri ve tarikat şeyhi diye Ali kalkancıları vasıta yaparak
müslümanlara getirilen yasaklar hala devam ediyor.
Cenab-ı Hak ehl-i imanı ehl-i dalaletin şerrinden korusun. Amin...
Selam ve dua ederiz.

istikamet Nickli Üyeden Alıntı

Hulusi Abinin yanında yıllarca kalmış ve kaldığı sürece hiç dersini kaçırmamış olan Mehmet Polatdemir Ağabey anlatıyor:

MÜSLİM GÜNDÜZ’Ü İKAZ ETMİŞTİM

Şimdi çok önemli bir hatıramı daha aktarmak istiyorum. Daha önce bahsettiğim bir Camcı Kemal abi vardı. Bu abiyi Hulusi abi evladı gibi severdi. Ben de o zaman hizmetle aktif ilgilendiğimden bu abi bir gün bana dedi ki, “Mehmet kardeş, Ankara’dan bir kardeş gelmiş, harika ders yapıyor, gel onu ziyarete gidelim onun dersini dinleyelim.” Ben de “olur gidelim” dedim. Gecenin karanlığında düştük yola gittik. Merkez köylerden birinde kalıyor. Yaya epey yürüyüp gittik.

Baktım ki, Aczimendi şeyhi Müslim Gündüz. Evde elektrik de yok. Lamba ışığında, yarı karanlık bir ortamda açmış İşarat-ül İ’cazdan bir şeyler okuyor, onu bırakıyor başka bir kitaptan okuyor, sonra başka bir kitaptan, sonra konuşmalarına dikkat ettim. Yaptığı yorumlardan anladım ki, Risale-i Nur mesleğine aykırı şeyler. Yani, kaba kuvvete başvurmamız gerektiğini anlatmaya çalışıyor. Konuşmasının bir yerinde “bu zamanda Risale-i Nur talebesi diye bir kimse yoktur” diyor. Ben bu yanlış izahlarına sürekli itiraz ediyorum ama bana itiraz edecek kapı bırakmıyor, yani beni konuşturmuyordu. Risale-i Nuru karşıma çıkarıyor. Cerbeze ile “Risale-i Nurlarda bu var” diye de dayatıyordu.

Bu insan Kemal abiyi tesiri altına almıştı. Ben baktım konuşmama müsaade etmiyor bu defa bir soru sordum. Dedim “Hulusi abi Risale-i Nur talebesi değil mi?” Bu soruma cevap vermedi. Fakat soruya Kemal abi cevap verdi. “Zaten Hulusi abi kendini Risale-i Nur talebesi olarak görmüyor ki” dedi. Hulusi abi mütevaziliğinden bazen o tarz şeyler söylerdi. O da bunu delil göstermeye çalıştı. Ben orada bunların çok ters ve yanlış şeyler söylediklerini anladım. Neyse ders bitti kalktık gittik.

Ondan sonra baktım bu camcı Kemal derse gelmemeye başladı. Yani bizim oradaki derslere ve bana gelmiyormuş meğer. Ben tavrımı net bir şekilde koyunca benden ümidini kesmiş ama başkalarına gidiyor onlara anlatıyormuş. Derslere gelmemesi Hulusi abinin de dikkatini çekmişti. “Nerde?” diye sormuştu, “onu çağırın gelsin” demişti ama gelmiyordu. Yani, Müslim Gündüzün atmosferine girmişti. Hulusi abi de onu (Kemal) kurtarmaya çalışıyordu. Fakat olmuyordu. O zaman bu durum dikkatimi çekmişti. Bir gün bir haber aldık çok üzülmüştük bu Kemal motosikletle giderken kaza yapmış, kafasını, kolunu, bacağını kırmış yani haşat olmuş. Ondan sonra bir daha da görmedik.

.

ve bihi nesteinu

şu karadını yazayım anlamanız için

o anlatılan mesele hususidir ve mahremdir.
yanlış anlamada mevcuddur işin içinde ve birde kanaat bildirme var bunda herkes serbesttir.

siz yazının tamanını eklesenize
devamında
sonra
hacı hulusi efendinin ders rahlesinde ders okuyanın
müslüma efendi olduğunuda demiş
bundanda
o hallerinin gittige ve hulusi efendinin tasdikatında olduğuda anlaşılır.
he hulusi efendinin, nekadar maneviyyeta ve insanların kalblerine düşüncelerine anlayışı olduğu bizim haddimize düşmez ama orda anlatılmış.

hulasa edersek dediklerinizin olmadığını o kadar eziyet ve kışkırtma ve tahriklerde bile görmediğinizi o hadiseler görene ilan etti vesselam

ve bihi nesteinu


Yani:
Medar-ı necat ve halas,
yalnız ihlastır.
İhlası kazanmak çok mühimdir.
Bir zerre ihlaslı amel, batmanlarla hâlis olmayana müreccahtır.
İhlası kazandıran harekâtındaki sebebi,
sırf bir emr-i İlahî ve neticesi rıza-yı İlahî olduğunu düşünmeli ve vazife-i İlahiyeye karışmamalı.
Herşeyde bir ihlas var. Hattâ muhabbetin de ihlas ile bir zerresi, batmanlarla resmî ve ücretli muhabbete tereccuh eder.
İşte bir zât bu ihlaslı muhabbeti böyle tabir etmiş:...
(17. lem'a onüçüncü nota)



İhlası kazanmak
ve muhafaza etmek
ve manileri defetmek için,
gelecek düsturlar rehberiniz olsun.


BİRİNCİ DÜSTURUNUZ: Amelinizde rıza-yı İlahî olmalı. Eğer o razı olsa, bütün dünya küsse ehemmiyeti yok. Eğer o kabul etse, bütün halk reddetse tesiri yok. O razı olduktan ve kabul ettikten sonra, isterse ve hikmeti iktiza ederse, sizler istemek talebinde olmadığınız halde, halklara da kabul ettirir, onları da razı eder. Onun için, bu hizmette doğrudan doğruya yalnız Cenab-ı Hakk'ın rızasını esas maksad yapmak gerektir. (21.lem'a dan)




İşte bu müdhiş sebebin verdiği vahim neticeleri görmemenin yegâne çaresi, "dokuz emirdir."


1 - Müsbet hareket etmektir ki;
yani
kendi mesleğinin muhabbetiyle hareket etmek.
Başka mesleklerin adaveti ve
başkalarının tenkisi,
onun fikrine ve ilmine müdahale etmesin;
onlarla meşgul olmasın.
(20.lem'a dan)


Allah'ım Peygamberimiz (a.s.m) hürmetine, Risale-i nur hürmetine ,Üstad r.a ve tüm sevdiklerin hürmetine, İhlas Risaleleri hürmetine,ihlas kahramanı (k.s.)hürmetine,İhlas derslerini verenler ve alanlar hürmetine, İhlası kazanmayı ve muhafaza etmeyi ,bizlerin her amelini ve halini ihlas üzre eylemeni ve muhafaza buyurmanı sırr-ı ihlas ile muhlaslardan olmayı bizlere ihsan buyurmanı o hallerle muhafaza buyurmanı senden ihtiyaç ile istiyoruz amin amin amin