Konu: Soru: Fakirler Açken Lezzeti Terk Etmek Hakkında

Böyle zamanda tereffühte izn-i şer'î bizi muhtar bırakmaz


Lezâiz çağırdıkça, "Sanki yedim" demeli. "Sanki yedim" düstur eden, bir mescidi yemedi. Haşiye

Eskide ekser İslâm filcümle aç değildi. Tenâuma ihtiyâr bir derece var idi.

Şimdi ise ekseri açlığa düştü kaldı. Telezzüze ihtiyâr izn-i şer'î kalmadı.

Sevâd-ı âzam, hem ekseriyet-i mâsumun maîşeti basittir. Tegaddî besâtetiyle onlara tâbi olmak,

Bin kere müreccahtır, ekalliyet-i müsrife, ya bir kısım sefihe tegaddîde tereffüh noktasında benzemek.

Yukarısını zamanımıza göre nasıl ayarlayacağız lezzet derken ne anlaşılmalı yermekmi yoksa yaşantımı ?

buna da insanlar benim gibi cevap yazmaya utanmışlar galiba.

estagfirullah vakitleri yoktur

"Böyle zamanda tereffühte izn-i şer'î bizi muhtar bırakmaz"
Üstadın kastettiği mana bu ibareden açıkca anlaşılıyor. Tereffüh: Refaha ermek. anlamı vardır. yaşam standardında bolluğa rahatlığa ermek, gibi düşünülebilir. Yemek, içmek, giyim, ulaşım, diğer lüks imkanlar vs. hepsini kapsar. Tabiiki insanın en temel ihtiyacı , "gıdalanmak" olduğu için tagaddi manası daha ağır basıyor.

Bidayette haline dikkat ettim ki, zaruretten fazla kendine mesârif yapmıyordu ve "maişetçe neden bu kadar fena yaşıyorsun?" diyenlere cevaben derdi ki:
—"Ben sevâd-ı a'zama tâbi olmak isterim, sevâd-ı a'zam ise bu kadar tedarik edebilir. Bir ekalliyet-i müsrifeye tâbi' olmak istemem." Tarihçe-i Hayat(Abdurrahman)

burada da görüldüğü gibi "maişet" kastedilmiş olup, sadece gıda anlaşılmamalıdır.

Sevadd-ı azam hakkında şu yazıları da okuyabilirsiniz:
http://www.sorularlarisaleinur.com/s...w_qna&id=16265

Hem bu fakr u zaruret zamanında, aç ve muhtaç olanların elemlerinden ehl-i vicdana rikkat-i cinsiye vasıtasıyla gelen teellüm, o gayr-ı meşru bir surette kazandığı parayla aldığı lezzeti, vicdanı varsa acılaştırıyor. Böyle acip bir zamanda, şüpheli mallarda, zaruret derecesinde iktifa etmek lâzımdır. Çünkü
اِنَّ الضَّرُورَةَ تُقَدَّرُ بِقَدْرِهَا sırrıyla, haram maldan, mecburiyetle zaruret derecesini alabilir, fazlasını alamaz. Evet, muztar adam, murdar etten tok oluncaya kadar yiyemez. Belki

ölmeyecek kadar yiyebilir.

Hem, yüz aç adamın huzurunda

kemâl-i lezzetle fazla yenilmez.

MEVZUNUN EVVELİ

İkincisi; rızk-ı mecazîdir ki, sû-i istimâlâtla hâcâtı gayr-ı zaruriye hâcât-ı zaruriye hükmüne geçip, görenek belâsıyla tiryaki olup, terk edemiyor. İşte bu rızık taahhüd-ü Rabbânî altında olmadığı için, bu rızkı tahsil etmek,

hususan bu zamanda çok pahalıdır.

Başta izzetini feda edip zilleti kabul etmek, bazan alçak insanların ayaklarını öpmek kadar mânen bir dilencilik vaziyetine düşmek, bazan hayat-ı ebediyesinin nuru olan mukaddesât-ı diniyesini feda etmek suretiyle o bereketsiz, menhus malı alır.