Konu: Küfrün Hayvanatın Üzerindeki Tesiri ve Etkisi...ve Bize Yansıması...

Risale-i Nur'da kat'iyetle ispat edilmiş ki, küfür ve dalâlet, kâinata büyük bir tahkir ve mevcudata bir zulm-ü azimdir ve rahmetin ref'ine ve âfâtın nüzulüne vesiledir. Hatta, deniz dibinde BALIKLAR cânilerden şekva ederler ki, "İstirahatimizin selbine sebep oldular" diye rivayet-i sahiha vardır....

Küfrün tesiratına bakalım ki ihtiyarsız ve imtihana tabi olmayan hayvanatın dahi istirahatının selbine sebeb olmakta. Acaba vaziyet ve hal böyle iken...akılsız ve şuursuz mahlukatın dahi hayatını, çevresini, yaşantısını maddeten etkiliyor ise...biz şuurlu ve imtihana tabi olan insanların... hem maddi hem de manev hayatlarına bizlerin iradesi ve haberi olmadan küfür nasıl etki etmekte....acaba bizlerin bir türlü istirahat edememesi...sıkıntılar içinde yuvarlanıp gitmemiz ve istirahatimizin selbolması çevremizdeki küfrün görmediğimiz ve hissetmediğimiz, manevi bir etkisi ve neticesi midir....

En basitinden Küresel ısınma.. Küfrün etkisinin Ta kendisidir..

kinci mesele: Ben hem kendimde, hem bu yakındaki Risale-i Nur talebelerinde şuhur-u muharremeden sonra bir yorgunluk ve şevkte bir fütur görüyordum. Sebebini vâzıhan bilmiyordum. Şimdi, eskide söylediğim tahminî sebep, hakikat olduğunu gördüm.

Şöyle ki: Nasıl maddî hava fena ise, fena tesir ediyor; manevi hava da bozulsa, herkesin istidadına göre bir sarsıntı verir. Şuhur-u selâse ve muharremede âlem-i İslamın manevi havası, umum ehl-i imanın ahiret kazancına ve ticaretine ciddi teveccühleri ve himmetleri ve tenvirleri o havayı sâfileştiriyor, güzelleştiriyor, müthiş ârızalara ve fırtınalara mukabele ediyor. Herkes o sayede ve sayesinde derecesine göre istifade eder. Fakat o şuhur-u mübareke gittikten sonra, âdeta o ahiret ticaretinin meşheri ve pazarı değiştiği gibi, dünya sergisi açılmaya başlıyor. Ekser himmetler, bir derece vaziyeti değişiyor. Havayı tesmim eden buharat-ı müzahrefe o manevi havayı bozar. Herkes derecesine göre ondan zedelenir.

Bu havanın zararından kurtulmak çaresi, Risale-i Nur'un gözüyle bakmak ve ne kadar müşkilât ziyadeleşse, kudsi vazife itibarıyla daha ziyade ciddiyet ve şevkle hareket etmektir. Çünkü başkaların füturu ve çekilmesi, ehl-i himmetin şevkini, gayretini ziyadeleştirmeye sebeptir. Zira, gidenlerin vazifelerini de bir derece yapmaya kendini mecbur bilir ve bilmelidirler.....

burada ilginç ki ahiret kazancı için yapılan ameller havaya etki ediyor. manevi havayı etkiliyor. şu mübarek ramazan ayından çıktıktan sonra can kardeşlerimize inşaallah fütur gelmesin...ve gelmeyecektir biiznillah....dünya sergisi açılmaya başlandığı için doğrudan doğruya manevi hava bozulacak ve herkesin istidadıda göre tesir edecek...

rabbim muhafaza eylesin.

peki ;Havayı tesmim eden buharat-ı müzahrefe o manevi havayı bozar...

havayı tesmim etmek ne demek,

buharat-ı müzahrefe ne demek,

maddi olan buharat-ı müzahreve manevi havayı nasıl bozar.

bu suallere ne gibi cevaplar verebiliriz.

Maddî mânevî hava bozulunca hizmette fütûr getirmemeli, sabır ve metânetle şükredilmeli


Bizimle alâkadar bir zât, pekçokların şekvâ ettikleri gibi, eskiden şiddetli bir tarîkatte okuduğu evrâdındaki zevk ve şevkini kaybettiğini ve sıkıntı ve uyku galebe ettiğini müteessifâne şekvâ etti.


Ona dedik:
Maddî hava bozulduğu vakit nasıl ki sıkıntı veriyor, asabî sînelerde inkıbaz hali başlıyor; öyle de, bâzan mânevî hava bozuluyor. Husûsan mâneviyâttan yabânîleşmiş bu asırda ve bilhassa hevesât ve müştehiyât-ı nefsâniyeyi taammüm etmiş memleketlerde ve husûsan şuhûr-u muharreme ve şuhûr-u mübârekede mânevî havayı tasfiye eden âlem-i İslâmın intibah ve teveccüh-ü umûmisi, o mübârek şuhûrun gitmesiyle tevakkuf etmesinden fırsat bulup, havayı bozan dalâletlerin tesirleri zamanında ve bilhassa kış tazyikâtı altında bir derece hayat-ı dünyeviye ve hevesât-ı nefsâniyenin tasallutlarının noksâniyetinden, ehl-i İslâm ve ehl-i îmanda, hayat-ı uhrevîye çalışmak iştiyâkı, baharın gelmesiyle hayat-ı dünyeviyenin ve hevesât-ı nefsâniyenin inkişâfıyla o iştiyâk-ı uhreviyeyi gizlemesi ânında, elbette böyle kudsî evradlarla zevk, şevk yerinde, esnemek ve fütur gelir.
Fakat mâdem sırrıyla; meşakkatli, külfetli, zevksiz, sıkıntılı a'mâl-i sâliha ve umûr-u hayriye daha kıymetli, daha sevaplıdır. O sıkıntıda, o meşakkatteki ziyâde sevâbı ve makbuliyeti düşünüp, sabır içinde mesrurâne şükretmek gerektir.

Herbir kelimenin, herbir davranışın hatta herbir niyetin alem-i misalde bir karşılığı vardır..Ezdat önce alem-i misalde birbiriyle çarpışır, hakim olan manaya göre maddi aleme tesir eder..

Hüve nüktesinden :

"Gördüm ki, âlem-i misal, nihayetsiz fotoğraflar ve herbir fotoğraf, hadsiz hâdisât-ı dünyeviyeyi aynı zamanda hiç karıştırmayarak alıyor. Binler dünya kadar büyük ve geniş bir sinema-i uhreviye ve fâniyâtın fâni ve zâil hallerini ve vaziyetlerini ve geçici hayatlarının meyvelerini sermedî temâşâgâhlarda ve Cennette saadet-i ebediye ashablarına da dünya maceralarını ve eski hâtıratlarını levhalarıyla gözlerine göstermek için pek büyük bir fotoğraf makinası olarak bildim.

Hem Levh-i Mahfuzun, hem âlem-i misâlin iki hücceti ve iki küçücük nümunеsi ve iki noktası, insanın başında olan kuvve-i hâfıza ve kuvve-i hayaliye, mercimek küçüklüğünde iken, hiç karıştırmayarak kemâl-i intizamla içlerinde bir büyük kütüphane kadar malumâtın yazılması kat’î ispat eder ki, o iki kuvvеnin nümune-i ekber ve âzamları olan âlem-i misâl, hava ve su unsurlarının, hususan nutfelerin suyu ve toprak unsurunun pek fevkinde daha ziyade hikmеt ve irade ile ve kalem-i kader ve kudretle yazıldıklarını ve hiçbir cihetle tesadüf ve kör kuvvetin ve sağır tabiatın ve câmid, hedefsiz esbabın karışması yüz derece muhal ve hiçbir vech ile mümkün olmadığını, Hakîm-i Zülcelâlin kalem-i kader ve hikmetinin sayfası olduğu, ilmelyakîn ile kat’î bilindi."

18. Mektub'tan

"Alem-i maddî ile âlem-i ruhanîyi birbirinden fark etmek lâzım gelir. Birbirine mezc edilse, hükümleri yanlış görünür. Meselâ, senin dar bir odan var. Fakat dört duvarını kapayacak dört büyük ayna konulmuş. Sen içine girdiğin vakit, o dar odayı bir meydan kadar geniş görürsün. Eğer desen, "Odamı geniş bir meydan kadar görüyorum"; doğru dersin. Eğer "Odam bir meydan kadar geniştir" diye hükmetsen, yanlış edersin. Çünkü âlem-i misali âlem-i hakikîye karıştırırsın.
İşte, küre-i arzın tabakat-ı seb’asına dair bazı ehl-i keşfin, Kitap ve Sünnetin mizanıyla tartmadan beyan ettiği tasvirat, yalnız coğrafya nokta-i nazarındaki maddî vaziyetten ibaret değildir. Meselâ, demişler: "Bir tabaka-i arz, cin ve ifritlerindir. Binler sene genişliği var." Halbuki, bir iki senede devredilen küremizde o acip tabakalar yerleşemez. Fakat âlem-i mânâ ve âlem-i misalde ve âlem-i berzah ve ervahta küremizi bir çamın çekirdeği hükmünde farz etsek, ondan temessül ve teşekkül eden misalî şeceresi, o çekirdeğe nisbeten koca bir çam ağacı kadar olduğundan, bir kısım ehl-i şuhud, seyr-i ruhanîlerinde, arzın tabakalarından bazılarını âlem-i misalde pek çok geniş görüyorlar, binler sene bir mesafe tuttuklarını görüyorlar. Gördükleri doğrudur. Fakat âlem-i misal sureten âlem-i maddîye benzediği için, iki âlemi memzuç görüyorlar, öyle tabir ediyorlar. Âlem-i sahve döndükleri vakit, mizansız olduğu için, meşhudatlarını aynen yazdıklarından, hilâf-ı hakikat telâkki ediliyor. Nasıl küçük bir aynada büyük bir saray ile büyük bir bahçenin vücud-u misaliyeleri onda yerleşir. Öyle de, âlem-i maddînin bir senelik mesafesinde, binler sene vüs’atinde vücud-u misalî ve hakaik-i mâneviye yerleşir.

Manevi alemleri anlayabilmek için öncelikle alem-i misali, sonra da alem-i emir ve iradeyi anlamak gerekir..Bizim gibi maddede boğulanların kolayca anlayacağı hususlar olamasa da Allah'ın tevfik ve inayetiyle bir parça fehmedebilsek yine kardır...