Konu: Çağın Hastalığı Enaniyet

S.a Arkadaşlar çağin Hastaliği Olan Enaniyet Konusunu Nurlar Işiğinda Biraz Inceleyelim Ne Dersiniz

Netameli mevzu kardeşim..

İnşallah sonu hayra varır..

Enâniyetin vücudu ise, haksız temellük ve aynadarlığını bilmemek ve mevhumu muhakkak bilmekten ileri geldiğinden vücud rengini ve suretini almış bir ademdir.

Aynanın parlak yüzünü iyice temizleyip onu güneşe tutabilme muvaffakiyetine erişildiğinde ortaya çıkan manzara enaniyetin müsbet anlamdaki kulllanımı olurken, siyah yüzünü sürekli güneşe tutulğu halde güneşin görünmesi mümkün olmamamsı da enaniyetin yanlış kullanılmasının şeklidir.

Benim varlığım ve bekam Allah'la vardır ve baki olacaktırı ciğerden söyleme kabşlşyetimiz enaniyetimizi yaratılış gayesine uygun şekilde kullanılmasıdır.

Yok ben kendi çaba ve gayretimle var olmaya devam ediyorum derse; onu bir mikrob ve beka emelleri ve arzuları yalanlayacaktır ki bu da onun hiç bir şeye malik ve muktedir olmadığını enesini yanlış kullandığını gösterecek bir ahvaldir.

"Ene"den "Hüve"nin Tebarüz Etmesi

Burada da çok güzel açıklamalar var...

sinay Nickli Üyeden Alıntı

S.a Arkadaşlar çağin Hastaliği Olan Enaniyet Konusunu Nurlar Işiğinda Biraz Inceleyelim Ne Dersiniz

Hastalık olarak bakarsak önce haslalık teşhisi yapmak lazım...



Bir gâye-i hayal olmazsa, yahut nisyan basarsa, ya tenâsi edilse; elbette zihinler enelere dönerler, etrafında gezerler.
Ene kuvvetleşiyor, bâzan sinirleniyor. Delinmez, tâ "nahnü" olsun. Enesini sevenler, başkaları sevmezler.

Üstadımız hastalık teşhisne devam eder..

Kardeşlerim, enâniyetin işimizde en tehlikeli ciheti kıskançlıktır. Eğer sırf lillâh için olmazsa, kıskançlık müdahâle eder, bozar. Nasıl ki bir insanın bir eli bir elini kıskanmaz ve gözü kulağına haset etmez ve kalbi aklına rekabet etmez. Öyle de, bu heyetimizin şahs-ı mânevîsinde, herbiriniz bir duygu, bir âzâ hükmündesiniz. Birbirinize karşı rekabet değil, bilâkis birbirinizin meziyetiyle iftihar etmek, mütelezziz olmak bir vazife-i vicdaniyenizdir.

Teşhisi devam....

Bir şey daha kaldı; en tehlikesi odur ki: İçinizde ve ahbabınızda, bu fakir kardeşinize karşı bir kıskançlık damarı bulunmak, en tehlikelidir. Sizlerde mühim ehl-i ilim de var. Ehl-i ilmin bir kısmında bir enâniyet-i ilmiye bulunur. Kendi mütevazi de olsa, o cihette enâniyetlidir; çabuk enâniyetini bırakmaz. Kalbi, aklı ne kadar yapışsa da, nefsi, o ilmî enâniyeti cihetinde imtiyaz ister, kendini satmak ister, hattâ yazılan risalelere karşı muaraza ister.

ÜSTADIMIN TEŞHİSİ DEVAM EDER...ÜSTADIM TIP OKUMUŞMUYDU...

Kalbi risaleleri sevdiği ve aklı istihsan ettiği ve yüksek bulduğu hâlde, nefsi ise, enâniyet-i ilmiyeden gelen kıskançlık cihetinde zımnî bir adâvet besler gibi, Sözlerin kıymetlerinin tenzilini arzu eder-tâ ki kendi mahsulât-ı fikriyesi onlara yetişsin, onlar gibi satılsın

Peki çare, yine Kur'anın ışığında üstadım yaralarımızı tedavi ediyor..bikes kardeş tşkler..

bikes_ Nickli Üyeden Alıntı

Sonra bir inayet-i İlâhiye imdadıma yetişip gafleti dağıttığı bir zamanda, Hazret-i Şeyhin Fütuhu'l-Gayb namındaki kitabı hüsn-ü tesadüfle elime geçmiş. Yirmi Sekizinci Mektupta beyan edildiği gibi, Hazret-i Şeyhin himmet ve irşadıyla eski Said (r.a.) yeni Said'e inkılâp etmiş. O Fütuhu'l-Gayb'ın tefe'ülünde en evvel şu fıkra çıktı: Yani, "Ey biçare! Sen Darü'l-Hikmeti'l-İslâmiyede bir âzâ olmak cihetiyle güya bir hekimsin, ehl-i İslâmın mânevi hastalıklarını tedavi ediyorsun. Halbuki, en ziyade hasta sensin. Sen, evvel kendine tabib ara, şifa bul; sonra başkasının şifasına çalış." İşte o vakit, o tefe'ül sırrıyla, maddî hastalığım gibi mânevî hastalığımı da kat'iyen anladım. O şeyhime dedim: "Sen tabibim ol." Elhak, o tabibim oldu. Fakat pek şiddetli ameliyat-ı cerrahiye yaptı. Fütuhu'l-Gayb kitabında "Yâ gulâm!" tâbir ettiği bir talebesine pek müthiş ameliyat-ı cerrahiye yapıyor. Ben kendimi o gulâm yerine vaz ettim. Fakat pek şiddetli hitap ediyordu: "Eyyühe'l-münafık," "Ey dinini dünyaya satan riyakâr" diye, diye... Yarısını ancak okuyabildim. Sonra o risaleyi terk ettim. Bir hafta bakamadım. Fakat ameliyat-ı cerrahiyenin arkasından bir lezzet geldi; iştiyakla o mübarek eseri acı tiryak gibi veya sulfato gibi içtim. Elhamdü lillâh, kabahatlerimi anladım, yaralarımı hissettim, gurur bir derece kırıldı." Hocamızın sözü bitti.

Abiler hak razı olsun.Şu kısım aklıma geldi.Üstadım kabahat sende dedi bu akadar dokundu.Allah?tan böyle ifade etmiyor.Yoksa...