Konu: Kim Bir Şeyde Tevaggul Etse...

"Kim bir şeyde çok tevaggul etse (uğraşsa), galiben başkasında gabileşmesine (anlayışsızlaşmasına) sebebiyet verir. Bu sırra binaendir ki: maddiyatta tevaggul eden (uğraşan) maneviyatta gabileşir (anlayışsızlaşır) ve sathi olur." (Muhakemat, s.15)

Kardeşler ben bunu anlayamadım öenek verebilir misiniz nasıl başkasının anlayışsızlaşmasına sebep olunur?

Evet, bir hasta, tıbbı hendeseye kıyas ederek, tabibe bedelen mühendise müracaat edip gösterdiği ilâcı istimal ederse, akrabasına tâziye vermeye dâvet ve kendisi için kabristan-ı fenanın hastahanesine nakl-i mekân etmek için bir raporu istemek demektir.

Kezalik, hakaik-i mahzâ ve mücerredat-ı sırfeden olan mâneviyatta, maddiyûnun hükümlerine müracaat ve fikirleriyle istişare etmek, âdetâ lâtife-i Rabbaniye denilen kalbin sektesini ve cevher-i nurânî olan aklın sekeratını ilân etmek demektir. Evet, herşeyi maddiyatta arayanların akılları gözlerindedir. Göz ise mâneviyatı göremez..muh.

Dini ilimlerin dinamik avlayıcıları akıl, kalp, sır, latifeler,vicdan gibi özelliklerimizdir.Eğer maddi şeylerel uğraşılırsa onlar gıdasını alamadığı için susacaklar belki de vazifesiz muattal kalcaklar..

Bu zaman da akıl ve kalpler gafletten ,dalaletten, masiyetten ve maddiyattan gelen feedbacklerle gıdasız kalmakla kalmayıp aynı zaman da hastalanmışlar belki de ölmüşlerdir.. Susayınca midemizin ihtiyacı sudur; onu göndermeniz lazım. Et gönderirseniz iyice susarsınız. Manevi duygularımıza da manevi gıdalar gönderirsek onlar onlarla meşgul oldukları için o kişi de maneviyyatta tevaggul olmayacaktır...

evet...insana verilen istidat ve cihazatlar ahiret içindir....Bu amaç için biz varız bizde varlar....

Şimdi günümüzde baktığımızda bir insanın mutlaka meşgul olacağı birşeyler vardır...En başta Futbol,sinema..gibi..bunlarla uğraşmak ve bunlara yönelmek bizi maksatımızdan geri bırakıyorsa zarardayız.Birşeye sürekli yönelmek ona müteveccih olmak onla iştigal etmek (malayani olmak şartı ile) bizim maneviyatımızda kabuk bağlamaya sebeb verir.

Meşâgil-i dünyeviye dediğin, çoğu sana âit olmayan ve fuzûlî bir sûrette karıştığın ve karıştırdığın mâlâyânî meşgalelerdir. En elzemini bırakıp, güyâ binler sene ömrün var gibi en lüzumsuz mâlûmât ile vakit geçiriyorsun. Meselâ, "Zühalin etrafındaki halkaların keyfiyeti nasıldır?" ve "Amerika tavukları ne kadardır?" gibi kıymetsiz şeylerle kıymettar vaktini geçiriyorsun. Güyâ, kozmoğrafya ilminden ve istatistikçi fenninden bir kemâl alıyorsun!? 21. Söz

Allah Razi Olsun .

Konunun devam?nda bu mesele biraz daha aç?klan?yor.

Bu noktaya nazaran, maddiyatta mahareti olan?n mâneviyatta hükmü hüccet olmas?na sebep olmad?ğ? gibi, çok defa sözü dahi şâyân-? istimâ değildir. Evet, bir hasta, t?bb? hendeseye k?yas ederek, tabibe bedelen mühendise müracaat edip gösterdiği ilâc? istimal ederse, akrabas?na tâziye vermeye dâvet ve kendisi için kabristan-? fenan?n hastahanesine nakl-i mekân etmek için bir raporu istemek demektir. Kezalik, hakaik-i mahzâ ve mücerredat-? s?rfeden olan mâneviyatta, maddiyûnun hükümlerine müracaat ve fikirleriyle istişare etmek, âdetâ lâtife-i Rabbaniye denilen kalbin sektesini ve cevher-i nurânî olan akl?n sekerat?n? ilân etmek demektir. Evet, herşeyi maddiyatta arayanlar?n ak?llar? gözlerindedir. Göz ise mâneviyat? göremez.(Muhakemat)

?nsan dünyay? unutmazsa,maddiyatta çok ileri gidip teveggul ederse yani maddeyi hayat?n?n gayesi yaparsa,nefsi kesafet peyda eder.?şte bu gibi durumlarda insan menevitatta gabileşir hatta maneviyata meyli zay?flaş?r ve nefsi,enaniyeti o kişiyi yutabilir.

Hem meslek-i felsefenin esâsât-? fâsidesindendir ki, ene, kendi zât?nda hava gibi zay?f bir mahiyeti olduğu halde, felsefenin meş'um nazar?yla mânâ-y? ismî cihetiyle bakt?ğ? için, güya buhar-misal o ene temeyyü edip, sonra ülfet cihetiyle ve maddiyata tevaggul sebebiyle güya tasallüb ediyor. Sonra gaflet ve inkârla o enaniyet tecemmüd eder. Sonra isyanla tekeddür eder, şeffafiyetini kaybeder. Sonra gittikçe kal?nlaş?p sahibini yutar. Nev-i insan?n efkâr?yla şişer. Sonra sair insanlar?, hattâ esbab? kendine ve nefsine k?yas edip, onlara-kabul etmedikleri ve teberrî ettikleri halde-birer firavunluk verir. ?şte o vakit Hâl?k-? Zülcelâlin evâmirine karş? mübareze vaziyetini al?r"Çürümüş kemikleri kim diriltecek?" (Yâsin Sûresi, 36:78)."der, meydan okur gibi Kadîr-i Mutlak? acz ile itham eder. Hattâ, Hâl?k-? Zülcelâlin evsaf?na müdahale eder; işine gelmeyenleri ve nefs-i emmârenin firavunluğunun hoşuna gitmeyenleri ya red, ya inkâr, ya tahrif eder.(Otuzuncu Söz)

soru güzel cevaplarda bir okadar güzel verilen cevaplardan şunu ç?kard?m

yine risalelerde belirtildiği üzere 90 sene ?mani meselelerde tecrübe kazanan

Abdülkadir geylani hazretleri ile maddiyatta ilerleyen bir Ataistin karş?laşmas?n?

yapt?ğ?mda ataistin maneviyatta neden sözünün nazara al?nmamas? daha iyi

anlaş?l?yor

çünkü ataist meneviyattan soyutlanarak gabileşmiş madde ile maneviyat

aras?nda bir uçurum oluşmuş Allah hepinizden raz? olsun

devaml? madde ile uğraşan?n..

bak?ş aç?s?da madde olur..madde ise maneviyatta kördür..

bak?ş ac?s? madde olan?n iman hakikatlar?na iman etmesi kolay m?..
hele meleklere iman..ruhun varl?ğ?na iman çok zor gelmez mi...

bak?ş ac?s? madde olan kişiye iman hakikatlar? sorulur mu?
sorulsa kefenini giymek icap eder değil mi?

demekki madde ile uğraşan maneviyatta gabileşir..akl?da darlaş?nca azametli meseleleri anl?yamaz..

maneviyat ile çok uğraşan?n..bak?ş ac?s? kalb gözü olur..feraset olur..

işte bu kişilere ahiretin hakikat? sorulur...

mühendise hastay? tedavi etmezsiniz?değil mi..

edecek olan san?r?m bu forumda yoktur?
o halde doktora tedavi ettirilir..
itiraz eden de olmay?nca..

manevi şeylerde..madde ile uğraşan bilim adamlar?na SORULMAZ..

BED?ÜZZAMANA SORULUR

Kendiyle tevaggul eden başkas?n?n değerlerine ehemmiyet vermez...

Allah tekrar raz? olsun çok güzel anlat?ld?...

ALLAH raz? olsun
çok istifade ettim